O sa turp me qen shqiptar!

Nesër gjithë Shqipëria do jetë me sytë nga "Elbasan Arena". Të marrosur pas dritave të stadiumit, do shpresojmë për fitore, që të nesërmen të gjakosim profilet në Facebook me foto të flamurit, të Skëndërbeut ose ndonjë rilindasi me ndonjë shprehje patriotike dhe të postojmë këngën e Elvana Gjatës ose Xhamadanin.

Gjakosja e Facebook-ut, do veshi sytë e shumicës e do harrojnë, nëse ndonjëherë e kanë kuptuar, sa turp na vjen sot ta quajmë veten shqiptar.

Pasi të ketë rënë euforia, e nga fotot e flamurit të kalojmë te fotot me flamurin e Francës, do futemi në postimet e portaleve e do fillojmë atë që dimë të bëjmë më mirë, të terrorizojmë njëri-tjetrin me komente e të terrorizohemi nga lajmet e kronikës së zezë, duke filluar gjuetinë e shtrigave për gjetjen e fajtorit për palumturinë e turpin që ndjejmë sot për ta quajtur veten shqiptar.

Disa do ja vendosin fajin qeverisë, ca të tjerë opozitës, shumë do fajësojnë drejtësinë dhe situatën ekonomike. Një pjesë do fajësoj myslimanët, të tjerët katolikët, dikush budistët e shumëkush hebrenjtë. Gjysma do akuzoj gratë, gjysma tjetër burrat. Për disa fajin e ka imoraliteti e për disa të tjerë shoqëria mendjengushtë dhe e ndrydhur. Ca do thërrasin Enverin e Hitlerin, më pas do vinë mbështetësit e Erdoganit, Trump-it, Berluskon-it, Merkel-it e Kim Jong Un-it. 

Në mes të këtyre komenteve del ndonjë trim  që vendos numrin e telefonit, me shpresën e dëshirën e gjetjes së nuses me letra në emigracion dhe është gjithmonë dikush që qetëson gjakërat duke postuar ndonjë foto pëllumbi të bardhë ose ndonjë degë ulliri.

Të gjithë e kanë fajin, vetëm shqiptarët jo. Krenar për historinë e lavdishme e qëndresën e pashoq që kemi bërë kundër pushtuesve. Autoktonë në trojet tona se kështu thoshte droni i Ballistit. Ksenofobë e plot urrejtje se jemi rracë e pastër dhe e papërzier. Seksistë e homofobë se familjen e kemi të shenjtë. Servila e mashtrues se kështu është gjithë Europa. Vrasës, trafikantë, trima e hajdutë se jemi besimtar të devotshëm.

Si mundet një i ri apo e re, që ka akoma një fije shprese për këtë vend, që i bie rasti të jetoj në Shqipëri, të krenohet me këtë vend? Po sikur të na pyesi dikush pse je krenar, si do t’i përgjigjemi?

Për natyrën si themi dot se nuk kemi lënë pemë pa prerë e plazh pa betonizuar. Për historinë si themi dot se nuk e njohim, por e kemi marrë shabllon si të huajt na e kanë shkruar. T’i thuash për kulturë e tradita nuk di t’ia përshkruash. Për njerëzit mund t’i listosh shqiptarët e suksesshëm në botë po më shumë dëgjohet e flitet për mafiozët.

Shyqyr dimë ti biem topit e të paktën ja kalojmë fqinjëve në Ballkan në këtë fushë.

Unë, si dhe shumë të rinj të tjerë, pavarësisht zhgënjimeve e padrejtësive që hasim përditë, dua të jetoj këtu. Nuk ndjej ndonjë patriotizëm të flaktë, po jam i ndërgjegjshëm për problemet që ka ky vend e cilat gjëra duhen ndryshuar.

Po kur sheh rrugët plot me fëmijë që injorohen e keqtrajtohen, që detyrohen të kërkojnë lëmoshë e nuk njohin gjë tjetër përvec urisë si të ndihem krenar?!  Kur dëgjon që ndodhin vrasje përditë e kur kupton që jeta jote vlen më pak se një karikues telefoni, kur njerëz të sëmurë nuk arrijnë të kuptojnë se s’kanë në pronësi jetën e askujt, me kë të krenohem unë?!

Kur përdhoset heroi e lavdohet diktatori, kur shtypen të rinjtë e duartrokiten të korruptuarit, kur nuk protestohet po hahen qofte, ku nuk ka punë por ka skllavëri, kur ikin studentët e kthehen azilantët, ku janë universitetet plot po prodhojmë analfabetë, si ta vendos dhe unë atë flamurin kuq e zi në foton e profilit se s'ma bën dora???

Gjithsesi rëndësi ka të fitojmë ndeshjen nesër, se imagjinoni një zhgënjim më shumë. Të paktën do fitoj Elvana Gjata ca lek më shumë se do i rriten klikimet e shpresojmë të ketë sukses në Hollywood, se i kam shkuar në koncert njëherë, e do kem me kë të krenohem.

-Kevin J.